۱-ناحیه گاز:
ماده قابل احتراق مایع یا فسیلی که تبخیر می شود.

۲-ناحیه برافروختگی:
گازهای قابل اشتعال و بخارها تحت تأثیر دمای احتراق به کربن و هیدروژن تجزیه می شوند. تابش نور ناشی از این ناحیه بی ارزش است اما بر افروختگی کربن شکافته شده ماده قابل احتراق فسیلی به شکل نسبتا یکنواختی توزیع می شود.

۳-ناحیه احتراق :
الکتروموتور ضد انفجار در ناحیه مرزهای بیرونی با مخلوط شدن با اکسیژن هوا رخ می دهد و یک واکنش شمیایی گرمازا به دمای احتراق می رسد. این دما همچنین روی ناحیه برافروختگی اثر می گذارد و باعث می شود تا مواد قابل اشتعال تجزیه شود. ناحیه احتراق، داغترین قسمت شعله و محدوده فضائی کوچکی است که بصورت یک پوشش خیلی نازک، اطراف شعله شکل می گیرد.احتراق ممکن است در سرعت های مختلفی رخ دهد. در احتراق حالت یکنواختی، مانند یک سرعت احتراق کم است. سرعت احتراق وقتی زیاد می شود که نسبت مقداری بین ماده قابل اشتعال و اکسیژن در محدوده اشتعال قرار گیرد. سرعت احتراق همچنین به خوب مخلوط شدن، توزیع خوب ماده قابل اشتعال و یا آزاد کشدن مخلوط اضافات غیر قابل اشتعال بستگی دارد. بسته به سرعت احتراق، یک تمایز بین تعاریف زیر ایجاد می شود.

1- Deflagration:
سرعت احتراق که در حدود cm/s است افزایش فشاری را به کندی و صدای کم ایجاد می کند. مخلوط در دمای تقریبا نزدیک به نقطه انفجارمعمولا به شکل یک Deflagration می سوزد.

2- Explosion:
سرعت احتراق در حدودm/s است تمام فرایند احتراق بصورت ناپایدار رخ می دهد و افزایش فشار قابل ملاحظه ای در حدود ۳ تا ۱۰ بار ایجاد می شود. افزایش صدا مانند صدای گوشخراش ناشی از انبساط گازها در اثر دمای زیاد قابل ملاحظه است.

3- Detonation:
سرعت احتراق در حدود Km/s است. مخلوط قابل اشتعال لحظه ای تجزیه می شود و افزایش فشار میتواند بیشتراز ۲۰ بار باشد. صدای خیلی خیلی تند و شدیدی ایجاد می شد. این احتراق گاهی بصورت واکنش مواد قابل اشتعال در یک توزیع ملایم اکسیژن می باشد که قبلا در هوای محیط مخلوط شده است و گاهی ممکن است واکنش موادی باشدکه شامل اکسیژن مورد نیاز احتراق به شکل یک ترکیب شیمایی باشد.

4- حفاظت انفجاری اولیه:
میتواند با پرهیز ازتشکیل فضای قابل انفجار از وقوع انفجار پیشگیری نمود. همچنین با رعایت احتیاط های ویژه از ایجاد جرقه در فضای قابل انفجار پیشگیری کرد. از آنجا که پیشگیری از ایجاد شرایط خطر زا بهتر از محافظت درمقابل خطر است، محدودیتی که فضای قابل انفجار به عنوان احتیاط های پیشگیری تقدم دارد. که ما آن را بعنوان حفاظت انفجاری اولیه میشناسیم.

5- پرهیز از مایعات قابل اشتعال:
در اولین گام باید مواد قابل اشتعال را بوسیله ماده دیگری که قادر به تشکیل یک فضای قابل انفجار نیستند جایگزین کرد بطوری که می توان حلالهای بر مبنای آب یا هیدروکربن های هالوژنه غیر قابل اشتعال بجای حلالهای قابل اشتعال استفاده کرد. از روغن های هالوکربن می توان بجای مایعات منتقل کننده فشار قابل اشتعال و از پرکننده های غیر قابل اشتعال بجای پرکننده های پودری قابل اشتعال استفاده نمود. این موارد ملاحظاتی هستندکه فقط در یک دامنه محدود قابل بکارگیری هستند.

6- بالا بردن نقطه اشتعال:
در موارد زیادی ازکار با مایع تقابل اشتعال نقطه اشتعال، به اندازه کافی زیر دمای محیط و دمای کار قرار دارد. مطابق کدهای عملی حفاظت ضد انفجاری اختلاف دمای درجه کلوین (KELVIN) برای ایمنی کافی به نظر میرسد.

7- مرکز محدودیتها:
با محدود کردن مقدار مواد قابل اشتعال و تغلیظ آن میتوان از تشکیل مقادیر خطرزای فضای قابل انفجار اطراف یک دستگاه پیشگیری کرد یا آن را محدود ساخت. وقتی این میزان بکار رود، تمرکز مواد قابل اشتعال باید زیر بیشترین حد انفجار یا بالای بالاترین حد انفجار نگه داشته شود. درخیلی جاها که با بخار اشباع کار میکنند، تغلیظ را می توان بوسیله انتخاب مناسب شرایط کار در تمام دستگاهها کنترل نمود. در عمل محدود کردن تغلیظ ترجیحا در دامنه بین صفر و پایین تر از حد انفجار بکار می رود.

8- غیر فعال کردن (بی اثر سازی):
با ترکیب حجمی کمتر از ۱۰% اکسیژن فضا دیگر مستعد انفجار نیست همچنین وقتی نسبت حجمی گازهای بی اثر به گازهای قابل اشتعال حداقل ۲۵ باشد، یک فضای قابل انفجار دیگر نمی تواند دچار انفجار گردد.

9- تهویه:
تشکیل فضای قابل انفجار با تهویه نیز قابل پیشگیری است، بطوری که برای اطمینان از عدم تشکیل فضاهای قابل انفجار خطرناک درهیچ نقطه ای و هیچ زمانی، می توان از تهویه استفاده نمود اما تهویه ثابت پایدار دراتاق های کار فقط وقتی میتواند در حد ایمنی پیشگیری کند که امکان تخمین ماکزیمم مقدار گازها و بخارات متصاعد شده موجود باشد و موقعیت منابع و شرایط انتشار آنها به اندازه کافی مشخص باشد. درمورد غبارها، تهویه فقط وقتی به اندازه کافی توانایی حفاظت را دارد که ته نشین شدن بارهای اضافی خطرناک بطور قابل اطمینانی پیشگیری شده باشد.